Tuesday, October 31, 2006

Polo río abaixo vai o blogomillo

Xabier Cid decreta a morte do blogomillo (la comunidad de blogs gallegos). Benvida sea. Morto, si a morte dictada por Cid é tal, está millor. Ben morto sea.
"Antes era unha criatura, funcionaba, tiñas regras, líderes, periferias, satélites. Había un sistema moi estruturado, con Todonada no centro e catro ou cinco blogs básicos polos que había pasar. Agora é un catálogo disperso, un ISBN, pero non unha comunidade".
La descripción me hace pensar que al fin se supera la endogamia de la que yo me quejaba y medra un universo más amplio y diverso. Un novo espacio público remexido y comunitario, en crecimiento, que expande la ciudadanía digital y la capacidad de crear gallegos de dominio público con proyección alén do telón de grelos para ampliar intereses y territorio (real o virtual).
Concordo máis con Martin Pawley y con Enrique Castro. Léase la blogoperipecia vital de Pereiro.
En la pieza de Vieiros se me acusa de acotar el blogomillo por el uso del gallego "confeso ou non". ¡Qué endogamia! Ver DRAE: "Actitud social de rechazo a la incorporación de miembros ajenos al propio grupo o institución".
Ánxel Fole escribió en gallego y era universal, como Carlos Casares, Castelao, Xurxo Borrazás o Suso de Toro.
Outros, ainda que escribiran no inglés non saldrían do fogar de Breogán. E tampouco hai porqué. Cada quén ao seu xeito.
Me encanta la muerte del blogomillo como la de todas las blogosferas acotadas y cerradas. Disiento de Cid, las comunidades existen y se crean cada día. Muchas. No necesitan ser grandes, las pequeñas, como él mismo dice cuando se refiere ao vello blogomillo, son a menudo máis integradas, achegados todos a carón do outro. Amorosos.
Pasa o tempo e mudan as cousas. Y en la Red la aceleración dejaría tieso a Fernando Alonso.
Si el blogomillo ha muerto es señal de crecimiento, apertura, diversidad. ¿Cuándo ha habido más gente escribiendo en gallego habitualmente que ahora?
Lee, mira. Nazón de Breogán escrita día a día, alén de ideoloxía, polo xeito de ser quen se é como se quere ser (atentos a la cita de Pamuk rescatada por Manolo).
Repaso el blogomillo y veo bitácoras imprescindibles. Por lo que dicen y cómo lo dicen. Alén da lingua.
Manolo Bragado ya anunció que o blogomillo inundaba la literatura. Buena noticia.
Buscad la acotación de Pawley en su punto 4 y aplaudir. Plas, plas (xa sinto a Mourullo co dardo).
Se escribe mejor cuando se practica cada día. Seguramente los buenos escritores lo seguirían siendo si no bloguearan, pero cuando bloguean también escriben bien. O mal, qué carajo, para eso son los apuntes.
Bienvenido el Big Bang del Blogomillo original. Ahora la blogosfera gallega (escrita en gallego o no, desde Galicia o no) es más grande, más diversa. Atentos a los premios Bobs, cinco bitácoras gallegas ao seu xeito optan al premio este año.
"Cómo a nuestro parescer,
cualquiera tiempo pasado
fué mejor"
.
Ya denunciaba Jorge Manrique hace tanto tiempo...
Blogomillo pequeño. RIP. Benvidos a un gran blogomillo donde sexa máis importante a xente que o "sistema moi estruturado".
Sobre sistemas soy completamente orwelliano.
Como deixara dito Rivas: "Galicia está e non está en Galicia. É un lugar e tamén un des-lugar ou Non lugar. Como lugar, Galicia é pequena. Boh, depende. É grande abonda":
E agora, máis. Gracias, galegos de dominio público, por ser o que querades ser.